Oog in oog met een wild zwijn! Hoe reageer je?

Dit weekend was ik mijn wekelijkse rondje aan het hardlopen door de hellingbossen van het Geuldal. Geen saaie rechte verharde wegen, maar omhoog en omlaag over een wirwar van afwisselend brede en smalle paden van modder en mergel. Goede trailschoenen met extra profiel aan mijn voeten, dus rennen maar.  Het was een uurtje of 10 in de ochtend en ik had 4 van de 9 ‘bergen’ gehad, nog niet op de helft.

Ineens schrok ik op van een woest geritsel op de helling aan mijn linkerzijde. Ik keek meteen in de richting van het geluid. Plotseling stond ik oog in oog met een enorm groot en zwart mannetjes zwijn. Hij keek me recht in mijn gezicht en ik schrok me kapot. Het leek alsof ik stilstond terwijl ik doorrende op hetzelfde tempo, het enorme beest met die kromme slagtanden in de gaten houdend. Ook hij hield mij nauwlettend in de gaten en volgde met zijn kop mijn weg. Tot mijn geruststelling bleef hij waakzaam staan en verroerde hij alleen zijn kop en kwam hij niet achter me aan.

Wat gebeurt er met je als er gevaar dreigt?

Ik had letterlijk een stressreactie. Ik schrok me kapot. Ik was in een splitsecond in opperste staat van paraatheid. Ik hapte meteen naar adem. Klaar om te vechten of te vluchten…. alleen wist ik totaal niet wat ik zou gaan doen. Waarschijnlijk was ik keihard weggelopen over het pad dat ik al voornemens was te rennen. En of dat slim was? Daarover straks meer….

Bij een lichamelijke stressreactie gebeuren er 2 dingen. Enerzijds produceert je lichaam cortisol waardoor het bloedsuikergehalte in je lichaam wordt verhoogt en veel extra energie beschikbaar komt. Anderzijds produceert je lichaam adrenaline en noradrenaline die er voor zorgen dat het lichaam snel extra inspanning kan verrichten. Zo’n stressreactie is dus heel handig als je in een gevaarlijke situatie terecht komt. Hier komt ook de vecht- of vluchtreactie vandaan. Het lichaam is klaar om in actie te komen. Zo voelde het bij mij ook.

Naast de stresshormonen die geproduceerd worden voor onmiddellijke actie, vinden er ook een aantal andere lichamelijke reacties plaats, zoals:

• versnelde hartslag en verhoogde bloeddruk
• meer bloed naar spieren en longen
• vertraagde spijsvertering
• versnelde ademhaling
• verwijde pupillen
• verhoogde bloedstolling
• hogere pijngrens

Alles om maar beter op de situatie te kunnen reageren. Mijn hart ging als een gek tekeer, ook mijn ademhaling zorgde voor voldoende zuurstof. En ik had mijn omgeving haarscherp in de gaten. Raar hoor, dat je zo snel van gedachteloos rennen naar een opperste staat van paraatheid wordt gebracht.

Ik vervolgde mijn weg…

Ondertussen berekende ik mijn terugweg en bedacht ik dat ik dit pad niet meer zou kruisen. Mooi… Tijdens het lopen gaat er altijd van alles door mijn hoofd. Dus dat varken kwam denkbeeldig terug in mijn gedachten. Want stel nu dat dat enorme gevaarte wél achter me aan was gekomen. Wat had ik dan moeten doen? Die slagtanden zagen er niet echt van speelgoed uit.

Dus, wat doe je als je oog in oog staat met een zwijn?

Tja, dat heb ik thuis toch maar even opgezocht voor het geval ik deze vriend nog een keer mocht tegenkomen. Nou, oog in oog met een zwijn is wel een bijzondere omschrijving. Die beesten schijnen bijster weinig te kunnen zien. Maar ruiken kunnen ze heel goed. En ze zijn enorm intelligent. Normaal gesproken doet zo’n beest niet veel en als je hem niet aanvalt of niets geks doet, zal hij ook niets doen. Tenzij ze zich bedreigt voelen (ik kwam aangerend) of als ze jongen hebben in het voorjaar. Overdag zul je ze ook niet vaak zien tenzij de gebieden waarin ze leven overbevolkt zijn (aldus internet). Tja, een week eerder stak er zo’n groot beest midden op de dag 50 meter voor mijn auto over terwijl ik ze ervoor nooit eerder gezien had. Maar wat doe je als zo’n beest zich bedreigt voelt? Onthoudt, een zwijn ziet niet goed! Als er bomen in de buurt zijn, ren dan naar een boom en stap er ineens achter. Zijn er geen bomen in de buurt, ren dan zigzaggend weg. Sla ineens een andere richting in. Het zwijn zal doorrennen. Ik spreek niet uit eigen ervaring dus mocht een zwijn zich niet aan deze regels houden, dan heb je te maken met een heel eigenwijs zwijn.

Op de terugweg…

Inmiddels had ik 6 van de 9 ‘bergen’ gehad waarbij tussen ‘berg’ 5 en 6 een vrij lang vlak stuk zit. Ik was alweer in gedachten en was dat zwijn allang weer vergeten. Totdat ik achter me, met een enorm tempo, een wild gedraaf snel dichterbij hoorde komen… en ik nog erger schrok dan 20 minuten eerder. Ik dacht “daar heb je dat K*&# ZWIJN weer!” en mijn angst benam me de adem… mijn hart klopte in mijn keel en ik zette het op een lopen… totdat ik werd ingehaald door een grote zwarte enthousiaste hond met een knalrode halsband, die het wel leuk vond om een wedstrijdje met me te doen. Pfffffff………. Gelukkig ben ik niet bang voor honden….. Zo blijft hardlopen toch altijd weer spannend!

De lichamelijke stressreactie is bedoeld voor levensbedreigende situaties. Als de dreiging weg is, herstelt je lichaam weer snel, zeker als je de stress er meteen uit rent en de extra vrijgemaakte energie verbruikt. Wat nu als je stresssymptomen hebt, zonder dat er een levensbedreigende situatie is en zonder dat je de vrijgemaakte energie verbruikt? Daarover zal ik volgende week schrijven, een blog met als titel “Waarom stress dik maakt!”

Wie rent er volgende keer met me mee?

N-Mrii