Een tweede kans…
Verward en duizelig open ik mijn ogen. Een wit licht verblindt me. Ik hef mijn arm omhoog om mijn ogen te beschermen. Er stapt een man in het licht. Hij heeft mooie blauwe ogen. Dik bruin krullend haar valt langs zijn hoofd. Een baardje omlijst zijn gezicht. Ik kan mijn ogen niet van hem af houden. Wat is hij mooi!
Glimlachend nodigt hij me uit met hem mee te wandelen. Ik voel me welkom, veilig, geliefd. Ik zwijg want dit moment heeft geen woorden nodig. Dan spreekt de man me vriendelijk toe. ‘Ik ben een engel. Fijn dat je er bent, Anne-Marie!’. Ik snap niets van wat hij zegt. Hoezo engel? Waar ben ik? Vragend kijk ik hem aan. Hij legt liefdevol zijn hand op mijn arm. ‘Niet schrikken’ zegt hij ‘Je bent zojuist gestorven’. We zullen samen terugkijken op je leven. Het raakt me niet, dat ik dood blijk te zijn. Ik voel me rustig. De stem en aanwezigheid van de warmhartige geest bieden me geborgenheid.
De engel tovert een ‘voorstelling’ in de lucht. Ik zie mezelf als klein kind op het schoolplein spelen. Dan zie ik mezelf met mijn pasgeboren dochter. De beelden van mijn leven flitsen razendsnel voorbij. Mooie momenten. Gelukkige tijden. Verdrietige gebeurtenissen. Pijnlijke ogenblikken. Alles door elkaar. Na de beelden kijk ik de verschijning vragend aan. Hij vraagt ‘Heb je goed geleefd?’.
Ik vraag mezelf af of dit een test is. ‘Nee’ beantwoordt de engel mijn gedachten. ‘Dit is geen test’. Mijn gedachten buitelen over elkaar. Was ik succesvol? Terugkijkend vind ik succes helemaal niet relevant. Wat was dan wel belangrijk? Tja, gelukkig zijn met mijn gezin, gezondheid, rechtvaardigheid, natuur, anderen helpen. Maar heb ik daarnaar geleefd? Weer wordt het een tijdelijke chaos in mijn hoofd. Herinneringen schieten als filmfragmenten voorbij. Terugdenkend heb ik me te vaak aangepast. Behoorlijk stressvol. En ik heb overmatig suiker genuttigd. Ongezond veel. Ook heb ik te veel tijd besteed aan mijn werk. Ik kijk de engel verdrietig aan. Ik vraag hem of ik echt dood ben. Ik zou terug willen om het anders te doen. Hij kijkt me aan. Vraagt me of ik dat zeker weet. Ja, geen twijfel! Ik beloof hem langzamer en gezonder te gaan leven. Meer te genieten van de natuur. Meer aandacht aan mijn dierbaren te besteden.
Een stem fluistert indringend mijn naam. Ga weg, denk ik. Ik word me bewust van pijn in mijn lichaam. Probeer mijn ogen te openen maar het witte licht is te fel. Een andere stem roept dat ‘ze’ bijkomt. Het licht wordt gedimd. Ik doe nog een poging. Dan kijk ik in de blauwe ogen van mijn man. Zijn baardje siert zijn gezicht. Hij legt liefdevol zijn hand op mijn arm. Ik schiet vol. Een traan verlaat traag mijn ooghoek. Valt tergend langzaam op het kussen van het ziekenhuisbed.
Schrijf een blog over ‘het einde’. Dat was de opdracht tijdens de blogcursus een half jaar geleden. Een nieuw jaar is een mooi moment om te kijken waar je staat, wat je doet én wat je wilt. Waarmee wil jij een nieuw begin maken of een tweede kans benutten?
N-Mrii
Wil je minder werkstress? Meer werkplezier?
Kijk dan op minderstressophetwerk.nl voor informatie over Stress- en Burn-out Coaching of Teamcoaching.
Interesse in stressreductietrainingen of communicatietrainingen? Kijk dan bij de trainingen die ik geef. Elke training heeft een verdiepingsprogramma van twee maanden. Hiermee kun je het geleerde ook borgen in jouw werkpraktijk.
