Sta jij voldoende stil bij de mooie momenten?

Een saaie loopmeditatie

Voor het geven van een mindfulnesstraining was ik een loopmeditatie aan het voorbereiden. Terwijl ik dat deed, schoot me te binnen dat ik jaren eerder bij het volgen van de training juist deze loopmeditatie echt volstrekt onzinnig vond. Ik vond het regelrechte verspilling van tijd en keek lacherig om me heen naar al die mensen, die heel intens en super traag hun ene voet afwikkelde terwijl ze in slow motion hun andere voet voor zich neer dreigden te zetten… ik kon er gewoon niet zoveel mee… ik voelde vooral weerstand! En dat terwijl de andere oefeningen mij juist rust brachten…

Jaren later besefte ik me dat mijn weerstand werd veroorzaakt doordat ik van mijn automatische piloot werd gehaald. Ik werd door het vertragen en het bewust bezig zijn met loopbewegingen, die ik normaal onbewust maak, keihard met de neus op de feiten gedrukt van het enorme tempo waarop ik onbewust door het leven denderde. Het veroordelen van zo’n suffe loopmeditatie was voor mij veiliger dan het besef dat ik mezelf letterlijk voorbij aan het lopen was…

Je levenskwaliteit verbeteren door af en toe te vertragen en stil te staan

Door op momenten letterlijk te vertragen of even stil te staan, kun je je levenskwaliteit verbeteren. 10% vertragen kan een veelvoud aan rust geven. Even toelaten wat zich aandient, zonder te oordelen. In plaats van tijdens elke volgende stap die je zet te piekeren over wat gebeurd is (met een duur woord herinneringsstress genaamd doordat je continu voorbije stresssituaties opnieuw oproept) of je druk te maken over wat nog komen gaat (en dat heet dan weer anticipatiestress door je zorgen te maken over mogelijke toekomstige stresssituaties). Je kunt immers maar op één moment gelukkig zijn… en dat is in het hier-en-nu! En dat moment wil je toch niet missen? Het lijkt wel of we veel moois van ons leven, kleine dingetjes die zich voordoen, met grote passen voorbij rennen. Het hier-en-nu lijkt niet goed genoeg en daarom zijn we altijd maar haastig onderweg naar het daar-en-dan… om vervolgens tot de conclusie te komen dat het daar ook niet beter is en dat moment weer een nieuw hier-en-nu wordt, die vraagt naar een nieuw daar-en-dan…

En zo lopen we onszelf en ons leven voorbij… Is dat wat je wil?

Als het je lukt om die automatische piloot, de doe-modus, wat vaker uit te schakelen en meer bewust te ervaren wat zich op dit moment aandient, kun je daadwerkelijk ont-moeten.

Carrière versus kindertijd

Want kijk nou eens terug naar je carrière! Welke momenten kun je je nog bewust herinneren?

Vaak zijn het de pieken en dalen of de veranderingen die zich voordeden. Die momenten waarop de tijd letterlijk stilstond. Spannende momenten, nieuwe baan, nieuwe uitdagingen, momenten waarop je je moest bewijzen, momenten waarop je successen behaalde, momenten waarop je faalde…. Die bijzondere momenten blijven je bij.

Maar kijk ook eens terug naar je kinderjaren! Welke momenten kun jij je daarvan nog herinneren? Wat een verschil!

Als ik terug denk aan mijn kinderjaren, komen ontelbare momenten naar boven waarop ik samen met mijn jeugdvriendje Dirk de buurt onveilig maakte. We waren altijd buiten aan het spelen, slootje springen, kikkers vangen, huppelend in de wijde omgeving van het eiland (Flakkee voor de lezers) avonturen beleven. En de ontelbare keren dat we in de klas de slappe lach hadden. Of de watergevechten rond ons huis met alle buurtkinderen. Als ik daaraan terug denk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik ervaar dan totale ontspanning… Dat waren leuke momenten… echte hier en nu momenten van puur geluk.

Toen mijn leven serieuzer werd, kwam er moeten naar boven, bewijsdrang, perfectionisme, noem maar op. Allemaal zaken die zorgden dat ik bezig was met streven, dingen bereiken, de toekomst… en veel minder kon genieten van het hier en nu… veel te veel willen en moeten in veel te weinig tijd.

Herken je dit? Wil jij ook dezelfde soort heerlijke momenten uit je kinderjaren weer ervaren?

Drie momenten; verleden, heden en toekomst

Zoals hiervoor al gezegd, kun je met je gedachten bij één van in het verleden, het heden of de toekomst zijn. Kinderen zijn het schoolvoorbeeld van leven in het nu. Jongeren leven meer in de toekomst. Zij zijn in de bloei van hun leven, willen allerlei doelen halen, carrière, huis, gezin etc. Ouderen daarentegen leven meer in het verleden. Zij kijken terug op wat zij bereikt hebben en wat ze hebben meegemaakt. Ze zijn minder met de toekomst bezig en blijven meer hangen in de herinneringen van hun verleden. Ten slotte is er de middengroep (ja, daar behoor ik toe…. ) die zich soms ietwat teleurgesteld de vraag stelt “Is dit het nu?”. Een vorm van bezinning… Vervolgens lijkt er bij een aantal van hen een soort inhaalrace te ontstaan waarbij de één een motor koopt, de ander zijn vrouw (of haar man) inruilt en de volgende het roer omgooit in zijn carrière. Een ander deel accepteert het en leeft gewoon zijn of haar leven net zo onbewust zoals het altijd was… en weer een andere groep gaat bewuster om met het moois dat ze hebben bereikt en het lukt hen om bewuster te gaan leven.

Hollen of stilstaan

Sinds het me lukt om vaker om te schakelen van doe-modus naar zijns-modus, van denken naar voelen, van automatisch naar bewust, beleef ik elke dag intenser en geniet ik veel meer van de kleine dingen. Een wandeling met de hond is dan niet zomaar een ommetje om het beest zijn behoefte te laten doen om zo snel mogelijk weer voor de buis te zitten. Maar een mooi moment om even stil te zijn en tot rust te komen. Of om samen met mijn partner gezellig bij te kletsen en ons hoofd leeg te maken. Mensen die vaker vertragen, lijken meer geluk te ervaren.

Hoe zit dat bij jou? Loop jij jezelf voorbij? Is het bij jou hollen of stilstaan? Zou je wat vaker willen vertragen?

N-Mrii

Wil jij meer genieten van het hier-en-nu? Onthaasten en even stilstaan bij de kleine dingen? Wil jij ook die “saaie” loopmeditatie ervaren? Meld je dan aan voor de introductietraining mindfulness (nu met 50% korting)!