Ook last van zwoksels?

Muisstil zit ik. Wil me niet bewegen. Ik voel een druppel langs mijn rug glijden. Mijn ogen staan op ‘half 7’ en staren dozig voor zich uit. Djie, wat heb ik het warm… Hoewel ik druk bezig ben met niks doen, breekt het zweet me uit. En dat ligt echt niet aan de leeftijd. Ondanks de hitte geven de Indians (onze American Indian Dogs) aan dat ze er even uit willen. Sky en Guru (de laatste tijdelijk bij ons) liggen de hele dag voor Pampus in de tuin en vermaken zich met elkaar tussen de slaapbedrijven door. Ik besluit het bos in te wandelen. In de schaduw van de bomen. Samen met mijn dochter. Er waait een warm maar tegelijkertijd verkoelend briesje. De schaduw is heerlijk. De honden lopen relaxed mee… Ook zij passen hun tempo aan. Fier met hun staart in de lucht wandelen ze licht hijgend en met hun tong tot op de knieën over de droge paden. We lopen bergaf richting Geul. De honden mogen even in het koele stromende water spelen. Sky gaat er als een speer vandoor. Het zijn haar gekke vijf minuten. Hoe zien die eruit? Dat begint met een sprintje door het water, gevolgd door een sprong op de kant, langs de oever terugrennen, 180 graden draaien en weer een jump in het koele water. Zo heerlijk om te zien. Dt beeld geeft zelfs mij een beetje verkoeling. Guru vindt het spel van Sky geweldig en zet de achtervolging in. Gelukkig is er niemand die last heeft van de dolle en wilde pret van die twee. Regelmatig stoppen ze in de buurt van mij om zich even flink uit te schudden. Mijn korte broek en blote benen zitten binnen een paar minuten onder de modder. Boeien, denk ik, terwijl ik geniet van de twee Indians.

Na de gekke vijf minuten spelen de honden nog een tijdje in het water, waarna we weer terug gaan. Het nadeel van op een ‘berg’ wonen, is dat je altijd naar boven moet als je daarvoor naar beneden bent gewandeld. Weer of geen weer. Gelukkig zijn er meerdere paden die ons naar huis kunnen leiden. We nemen het lange schaduwrijke pad met het laagste stijgingspercentage. Ergens nog onderaan loopt  het zweet alweer over mijn lichaam. En plakt mijn vochtige haar ranzig op mijn hoofd. Terwijl ik even pauzeer, zeg ik tegen Amanda, ‘Ik zweet me kapot!’. ‘Ja’ antwoord ze ‘Ik heb ook zwoksels!’. Zwoksels? Een samentrekking van Zweet Oksels…. Pfffff… Nou, ik heb ‘zwoeten’ (zweet voeten, ‘zwaar’ (zweet haar), ‘zwellebogen’ (ja, zelfs mijn ellebogen zweten!). Eigenlijk heb ik last van ‘zwalles’!. We verzinnen zo de meest gekke ‘zweet woorden’ en voor we het weten, zijn we boven. Thuisgekomen krijgen de Indians een eigen gemaakt hondenijsje van ingevroren brokken in een beker water met een heus kauwstaafje in het midden. Daar zijn ze een tijdje zoet mee.

Wat is nu de beste tip om met deze warmte om te gaan? Ik denk dat dat ‘acceptatie’ is. Accepteer dat het warm is. En pas vervolgens je tempo aan! Het is niet voor niets dat ze in mediterrane landen een siesta houden! Gek genoeg slaap ik wel goed. Het lijkt alsof mijn lichaam aan de warmte went. En ik slaap het laatste deel van de nacht zelfs deels onder een lakentje. Amanda slaapt gewoon nog onder haar dekbed terwijl haar zolder stelselmatig het warmterecord in huis breekt. Dat trek ik niet. Slapen in mijn ‘nakende niksie’ met open raam is nog altijd het lekkerst…

Blijf je het warm houden? Zet dan een teiltje koud water onder de tafel en parkeer je voeten daarin. Ook je polsen onder de kraan houden, werkt verkoelend. Of maak je eigen airco. Vries een paar flesjes water in en zet deze voor de ventilator. Reken maar dat dat afkoelt. 😉

Straks wel even een regendansje doen. Want wat vocht op onze gele grasmat zou niet misstaan.

N-Mrii

Wil jij het na de vakantie anders gaan doen? Wil jij krachtig opkomen voor jezelf? Zonder de relatie op het spel te zetten? Schrijf je dan nu in voor de training ‘Assertief Communiceren’ op 7 september a.s. Er zijn nog een aantal plaatsen vrij.