Dansen in de regen… Ook op het werk!

17 maart 2019 N-Mrii

Enigszins gedeprimeerd kijk ik naar buiten. Ik moet eruit met de honden. Veel zin heb ik niet. De onafgebroken hoeveelheid water, die al dagen uit de lucht valt, is ronduit verbazend. Ik trek mijn warme ‘winterregenjas’ aan en stap met Sky en Luna naar buiten.

Als mens hebben wij weinig invloed op het weer. We kunnen ons wel beschermen tegen verschillende weersomstandigheden. Of zoals mijn man zegt ‘Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel!’.

Regelmatig spreek ik mensen die last hebben van een slecht klimaat op het werk. Het stormt in hun team. Soms wordt dat slechte weer veroorzaakt door een veeleisende leidinggevende. Vaak gaat het om collega’s die niet lekker samenwerken. Een vlindereffect kan ontstaan doordat één collega iets onhandigs zegt, waardoor de ander zich niet gewaardeerd voelt. Met als gevolg een thermiek waarin de sfeer in hoog tempo verslechtert.

Wat doet een medewerker die zich niet veilig voelt in een team? Hij trekt als het ware een regenjas aan. Hij gaat zich beschermen tegen onprettige invloeden van buitenaf. Door bijvoorbeeld een masker op te zetten. Daarbij splitst hij zijn binnen- en buitenkant en gaat acteren. Deze persoon hanteert een vermijdingsstrategie waarbij hij letterlijk afstand neemt van zijn werksituatie. Zijn betrokkenheid wordt kleiner, doet zijn werk met minimale inzet en spreekt zich niet meer uit. Hij laat de situatie over zich heen komen en doet geen moeite om het te veranderen. Hij trekt zich terug in zijn eigen ‘veilige’ wereld. Wachtend op betere tijden. Als de dynamiek in het team heftig is of collega’s elkaar niet zo goed kennen, zal de ‘verwijdering’ niet opvallen.

Innerlijk voelt de medewerker zich machteloos. Hij wordt verscheurd door verschillende emoties die hij niet toont. Die worsteling zorgt voor slapeloze nachten, negatieve gedachten en een steeds nauwere blik. Elke morgen verschijnt de persoon met een baksteen in zijn buik op het werk. Het toneelspel kost hem enorm veel energie. Het is het begin van een vicieuze cirkel. De persoon houdt zich gedeisd in het oog van de tornado, terwijl zijn gevoelens als een onbedwingbare storm om hem heen razen. In de hoop dat ooit de wind gaat liggen en de zon weer gaat schijnen. De kans dat deze persoon burn-out raakt is groot. Want een slechte sfeer op het werk, zorgt sneller voor uitval dan een hoge werkdruk. Een team waarin de energie positief is, kan veel meer aan.

Een regenjas, als afscheiding tussen binnen- en buitenkant, kun je zien als een dekmantel die niet beschermt. Machteloosheid, je aanpassen aan een werksituatie die je ongelukkig maakt en passief wachten op mooier weer zijn niet de wegen die leiden naar werkgeluk. Ik snap dat mensen deze weg bewandelen. En ik weet hoe moeilijk het is om hieruit te komen. Daarom wil ik al die mensen, die zich op het werk teruggetrokken hebben in hun eigen veilige schulp, een hart onder de riem steken! En ik gun ze, naast mooi weer, ook de moed om te gaan dansen in de regen! Zonder regenjas…

N-Mrii