Waarom stress op kantoor een taboe is! En juist daardoor niet wordt opgelost…
Iedereen heeft wel eens stress. Stress hoort bij het werk… en daar moeten we mee dealen. Toch?
Maar waarom wordt stress op kantoor dan als een taboe gezien?
In onze calvinistische samenleving moet je sterk en stoer zijn. We houden immers niet van zwakke mensen. Collega’s die stress hebben als gevolg van werkdruk, conflicten of andere problemen mogen hun verhaal doen. En vervolgens moet hij of zij jouw adviezen opvolgen en dan moet het ook opgelost zijn. We weten toch allemaal hoe we stress van anderen moeten oplossen? Stress wordt dus geassocieerd met zwakte en dat voelt niet prettig. Dat past niet in onze cultuur. Je doet vooral alsof het je goed gaat. En gaat het wat minder goed, dan zeg je dat niet of draai je er omheen. Je wil toch ook niet omgaan met collega’s die oneindig negatief praten over hun problemen? En die zich in jouw ogen als slachtoffer van hun ellende gedragen die vooral door anderen in de organisatie wordt veroorzaakt?
Het contrast van het nieuws en onze eigen social media
En kijk eens om je heen. De wereld lijkt zich in tweeën te splitsen. Enerzijds verslaat de media de ellende van oorlogen, vluchtelingen, natuurrampen en acties van machtswellustelingen in de wereld om hun status-quo te bereiken of handhaven. Je zou het superstress kunnen noemen. Anderzijds verslaan wij ons privéleven op social media in geweldige foto’s en leuke activiteiten. Leuk dit en leuk dat! Alles is vooral superleuk. Totale afwezigheid van stress. Het werk komt hierin overigens nauwelijks terug. Daar klopt toch iets niet?
Het nut van stress
Ondanks dat stress een negatieve bijsmaak heeft, heeft stress een functie! Stress zet immers aan tot actie. Als je lichaam een stresssignaal geeft weet je dat je iets moet. Dat kan vechten, vluchten of bevriezen zijn. Dus levensreddend in geval van nood. Nu is het natuurlijk zo dat de beren die jou een stresssignaal geven, vervangen zijn door andere beren die veel minder levensbedreigend zijn. Maar nog wel tot dezelfde stressreactie leiden.
Hoe ga je dan om met stress?
Als we stress hebben treedt een vecht-, vlucht- of bevriesreactie op. Bij een ‘freeze-reactie’ word je passief. Je doet niets, neemt geen verantwoordelijkheid en werkt stilletjes verder. Soms ook nodig om even jezelf bijeen te rapen. Of je doet alsof het probleem niet eens bestaat. Of je gaat klagen, mopperen, (ver)oordelen en roddelen over die stomme collega of die hork van een baas. Je reageert als slachtoffer. Het probleem ligt dan in ieder geval niet aan jou en hoeft geen actie te ondernemen om het op te lossen. Met deze wijze van reageren kun je erop rekenen dat de stress blijft, omdat je de oorzaak of het gevolg niet aanpakt.
Een ‘flight-reactie’ is een actieve reactie. Als je de confrontatie met de stress uit de weg gaat, kun je de stressvolle situatie proberen te ontlopen, een vermijdingsstrategie. Bijvoorbeeld door ja te zeggen en nee te doen. Dat werkt, totdat je collega’s of je baas je door hebben en je aanspreken op je gedrag of je niet meer serieus nemen… Je kunt jezelf ook afleiden door bijvoorbeeld hard te gaan werken of sporten zodat je niet gaat piekeren of geconfronteerd wordt met dat nare gevoel. Of je kunt jezelf natuurlijk ook proberen te ‘verdoven’ door je stress weg te eten of drinken. Wat je óók kunt doen, is zoeken naar je passie, naar wat je ‘drijft’. Dit werk is toch niet je passie, nee, het is echt iets anders… En als je uiteindelijk gevonden hebt wat jouw leven zin geeft, dan is alle stress verleden tijd. Totdat er ineens ongevraagd een nieuwe beer op je weg gaat liggen. En dan begint je zoektocht weer opnieuw!
Ten slotte kun je ook reageren op de ‘fight-manier’. Hiermee ga je juist de confrontatie met de lastige situatie aan. En dat kan heel handig zijn. Want als je bedreigd wordt, is het handig als je iemand op zijn smoel kan slaan. Maar als je je bedreigd ‘voelt’ is het gebruik van je handen wat minder zinvol, zeker op je werk. Een agressieve manier van stresshantering maakt heel veel stuk en toont juist je onvermogen om zaken op een voor alle partijen prettige manier op te lossen.
Acceptatie is het toverwoord…
Dat stress een taboe is zit dus in onze hoofden. Het mag er niet zijn. We praten er niet over. Alles moet vooral goed zijn. Door stress te vermijden, te verdoven of onhandig te lijf te gaan, los je niets op en wordt de stress alleen maar erger. En dat is juist de vicieuze cirkel waar je uit probeert te komen. Door daarentegen de stress juist toe te laten, wordt deze minder beladen. Accepteer dat uitdagingen en tegenslagen onderdeel van het werk zijn. En leer daarmee omgaan…
Pas als je geaccepteerd hebt dat je last van stress hebt, kun je bij jezelf of met behulp van collega’s of anderen gaan uitzoeken wanneer die stress zich voordoet en waardoor die wordt veroorzaakt. En vervolgens kun je strategieën ontwikkelen om hiermee te leren omgaan. En dat zal heus niet altijd lukken… maar lach om jezelf en je onhandige pogingen… maar blijf vooral oefenen!
Hoe ga jij je stress op je werk actief aanpakken?
N-Mrii
