Levenstempo
We gaan mindful wandelen. Als afsluiting van de mindfulnesstraining. Geen idee wat ik daarvan moet verwachten. Maar het is een leuke groep en de meditaties hebben het gepieker in mijn hoofd doen verstommen.
Op deze prachtige lentemorgen wandelen we het hellingbos in. De eerste opdracht luidt ‘Ga naar je adem, vertraag je pas en wandel in stilte’. Oké, lijkt me saai maar niet te moeilijk. Ik adem een paar keer diep in en begin heel langzaam te wandelen. Naarmate ik verder loop, wordt mijn lichaam zwaar en beginnen mijn benen te protesteren. Alsof ze willen zeggen ‘Wij willen nog langzamer… Je gaat te snel… Luister ook eens naar ons!’. Ik vertraag mijn pas nog meer en adem diep in…. Een diepe emotie overvalt me. Ik voel me gelukkig. Kan wel janken.
Bij de opdracht ‘zintuiglijk waarnemen’ valt me de hoeveelheid signalen die binnenkomen op. Ik zie verdord hout bedekt met een dikke laag mintgroen mos. Wat een kleurexplosie. Het getjilp van de vogels maakt het geheel compleet. Alsof ik wandel in een levend orkest.
De trainer vraagt ons een ander perspectief aan te nemen. Hoezo ander perspectief? Nou, kijk als een kever of een arend. Of zie alleen maar vorm of kleur. Ik begin weer in vertraagde pas te lopen. Met diepe ademhalingen want die maken dat ik echt voel…. Ik maak me klein en kijk als een kever naar boven. Tussen de wiegende boomtoppen drijven wolken langs. De bomen kreunen in de wind. Ik voel me nietig. Ik besluit te gaan vliegen en kijk neer op het pad waarop ik sta. Ik zie de groene boomtoppen en het kronkelende pad. Ik voel rust.
Boven gekomen vraagt de trainer naar onze ervaringen. Een gedeelde gelukservaring doet de ronde. De trainer vraagt wie moeite had met de steile helling? Hoezo steil pad? Niemand had er moeite mee. En dat verbaast me… Want in normaal tempo is die helling echt pittig. En ineens besef ik, hoe ik mezelf in werkelijkheid voorbij ren! En dat mijn tempo ervoor zorgt dat ik problemen als veel intenser ervaar.
We sluiten af met een smal pad dat aan beide zijden door steile hellingen wordt omgeven. De klim is pittig. Ik zie mezelf in moeilijkere tijden naar boven worstelen. Op de top ervaar ik een gevoel van euforie. Ik voel me letterlijk op de top van mijn kunnen. Een gelukzalig gevoel overspoelt me weer. Juist op dat moment breekt de zon door en schijnt tussen de bomen precies op mijn gezicht.
Ik neem afscheid van de groep met het voornemen mijn levenstempo te vertragen…
N-Mrii
Dit is N-Mrii’s 100-ste Stressblog! Wat geniet ik ervan dat ik elke week een blog mag publiceren…
Ter ere van deze 100-ste blog, bied ik mijn lezers aan om gratis een mindful wandeling te maken.
Deze wandeling vindt plaats op zaterdag 9 maart a.s. om 10.00 uur in de hellingsbossen bij Vilt (Zuid Limburg). Rond 12.00-12.30 uur sluiten we af met een kop koffie of thee. Meld je tijdig aan want vol is vol! Mail naar info@nmrii.nl en geef je gegevens door.
De volgende (7-weken) trainingen starten of worden afgesloten met een mindful wandeling: Compassie- The Intensive (start 9 mei a.s.), ACT – The Intensive of Mindfulness – The Intensive.