Help! Een rat in de tent…
In stilte lopen we met onze Indian dogs naar beneden over het smalle bospad dat aan beide zijden omgeven wordt door steile hellingen. Het is donker tussen de bomen. Hoewel het hartstikke benauwd is, schijnt de zon niet. De bomen staan na een koude en lange lente eindelijk vol in het blad. Het bos is in een paar weken tijd veranderd in een oerwoud. Bijna letterlijk. Het barst van de vogels. Je ziet ze niet maar je hoort ze des te luider. Onder begeleiding van het vrolijke getjilp wandelen we vanaf het plateau door het Geulbos naar Valkenburg.
Voor de meeste toeristen is nog te vroeg waardoor het nog niet zo druk is in het Geulstadje. Heerlijk. We slenteren door smalle straatjes en over kleine bruggetjes. Omdat we nog niet ontbeten hebben, kiezen we één van onze favoriete tentjes. Dat kan weer nu de horeca open is en de terrassen op dit tijdstip van het weekend nog niet afgeladen vol zijn.
Als ontbijt nemen we verse vlaai. Echt vers! Mijn man gaat voor kruisbessen met schuim. Een combinatie van zuur en zoet. Ik opteer voor een stuk aardbeienvlaai met harde bodem, van bladerdeeg met suikertjes. Zo lekker! Daarbij bestellen we twee latte’s. We kletsen wat met de bediening. ‘Alles goed? Lang niet gezien en gesproken. Fijn dat alles weer open kan!’. Er staan drie blije gezichten bij ons tafeltje. Ik kan zo genieten van zo’n ‘social talk’. Dat heb ik echt gemist in de Corona-tijd. Het spontane kletspraatje met vage bekenden en wild vreemden.
Relaxt en met een geluksgevoel in mijn buik neem ik een slokje van mijn warme latte. Ik kijk verlekkerd naar de dieprode aardbeien op mijn vlaai terwijl ik stiekem met mijn vorkje de zoete schuim van mijn man steel. Mijn smaakpapillen worden zo getriggerd dat het kwijl mijn mond in loopt. Tergend langzaam neem ik een eerste hapje van mijn stuk. Als ik ontspannen ben, kan ik optimaal genieten van eten, drinken en het gezelschap om me heen. Terwijl mijn tong de heerlijke zoete aardbeien proeven, beginnen mijn tanden langzaam te malen. Mmmmhhh…. Als ik een selfie had gemaakt, denk ik dat mijn ogen op half zeven hadden gestaan.
Abrupt wordt mijn ultieme genotsmomentje verstoord door een harde gil. En nog één. Rumoer in de tent. Omdat mijn roes mij erg bevalt, doe ik mijn best om het tumult te negeren. Maar dat lukt niet. Er blijkt een rat de horecagelegenheid te zijn binnen gewandeld. Dat zijn nu dingen die ik geinig vind. Goede smaak heeft die rat! Ik sta voor de grap op en kijk door de deur naar binnen. Ik zie drie medewerkers bij elkaar in een hoek staan. Een vierde medewerker staat boven op een stoel. Hun blikken zijn strak gericht op de hoek recht tegenover hen die wordt gescheiden door een laag schot. Ik maak een grapje en vraag of ze behoefte hebben aan een rattenvanger ondertussen wijzend naar Sky die nieuwsgierig naast me staat. ‘Jaaaaa…’ luidt het antwoord in koor. ‘Maar ja’ reageer ik ‘Ik heb geen mondkapje bij me!’. De man in het gezelschap is resoluut. ‘Dat maakt niet uit. Kom maar binnen met die hond’.
Sky en ik lopen rustig naar de hoek waar de rat zou moeten zitten. Onze Indian vindt de commotie reuze interessant en ruikt allerlei lekkere geurtjes. Mijn commando ‘Zoek! Zoek de rat!’ maakt niet zo veel indruk op de wolf. Maar hij snuffelt wel en samen krijgen we de rat in beeld. Een middenbruine rat met witte vlekken onder zijn borst en een enorm lange staart. Oeps, dat beest is best groot. Ik besluit er met een boogje om heen te lopen zodat we hem niet verder de zaak in jagen. De rat heeft Sky al snel in de gaten en besluit de benen te nemen. De ongenode gast sjeest via dezelfde weg naar buiten waarop hij is binnen gekomen. Hij of zij rent achter de tafeltjes door richting Geul en jaagt daar nog wat bezoekers de stuipen op het lijf. Hilarisch…
Sky en ik lopen weer naar ons tafeltje waar de vlaai geduldig op me wacht. Terwijl ik Sky beloon, is het hele terras bezig met de rat. De hond is de held van de dag. Mensen houden van sensatie. Het verbroedert op de één of andere manier. Ik drink wat van mijn latte en pak mijn vorkje om verder te gaan met mijn Limburgs gebak. Op dat moment komt één van de collega’s dankbaar naar buiten en complimenteert Luna uitgebreid. Hij zet een bordje op tafel met twee verse plakken ham. We moeten om hem lachen en vertellen hem dat niet Luna maar Sky de redder in nood was. Hij kijkt over de tafel heen waar Sky zijn oog al op de ham heeft laten vallen. ‘Oooh… het zijn er twee!’. ‘Jip, als Luna naar binnen was gegaan, leefde de rat nu niet meer. Die had hem meteen gepakt en lomp opgevreten… Niet zo smakelijk! Sky is wat bedachtzamer… Wat strategischer…’.
Toch worden beide beesten beloond. En dat vergeten ze niet zo snel! Ik vrees dat de hónden nu bepalen waar we gaan zitten als we in Valkenburg zijn….
N-Mrii
Creëer beweging met N-Mrii Stress- & Performance Solutions!
Specialist in leiderschapsontwikkeling, strategische procesbegeleiding, groepsdynamiek, communicatieve vaardigheden, persoonlijke effectiviteit en stressmanagement.
Mail: info@nmrii.nl | Telefoon: 06 – 57 33 45 90 | Site: www.minderstressophetwerk.nl
Online live incompany trainingen voor teams! Nieuwe trajecten van zes sessies van 1,5 tot 2 uur!
Keuze uit de training ‘Jongleren met taken en tijd!’, ‘Flow op je werk!’, ‘Positief omgaan met verandering, tegenslag en negativiteit!’ of ‘Effectief communiceren op het werk!’.
