Een 996- of een 824-werkweek?

Om bij een webgigant in China te mogen werken, moet je ten minste twaalf uur per dag werken, zes dagen per week. Dat verwacht een Chinese miljardair van zijn medewerkers. Hij is ervan overtuigd dat ‘van negen tot negen te kunnen werken’ tot enorm geluk leidt.

Omdat ik niet geloof wat ik lees, begin ik nog een keer aan het artikel in de Limburger van afgelopen week. Deze rijke Chinees vraagt iedereen hoe je succes kunt hebben als je niet meer tijd en energie in je werk steekt dan anderen. Het komt neer op een 72-urige werkweek, ook wel de 996-werkweek genoemd. Werken van negen uur ’s morgens tot negen uur ’s avonds gedurende zes werkdagen per week. Ik zie het al voor me… Hoeveel tijd hou je dan over voor eten, slapen, forenzen, ontspannen, gezin en andere verplichtingen?

Volgens het artikel is het niet ongewoon dat programmeurs in de Chinese tech-industrie onverwachts sterven als gevolg van lange werkdagen. Ook Japan is berucht om zijn overwerkcultuur. Ze hebben er zelfs een term voor; ‘Karõshi’. Medewerkers die zich letterlijk dood werken. Dood door stress als gevolg van overwerk, hoge werkdruk en een extreem competitief arbeidsklimaat.

Het is niet verrassend dat uit diverse onderzoeken blijkt dat structureel overwerk een enorme impact heeft op de ervaren werkdruk en stress van medewerkers. Het leidt niet alleen tot een verminderde betrokkenheid en slechter functioneren, maar ook tot een verstoorde werk-privé-balans. Het zorgt voor een rolconflict. De uren die je aan je werkrol besteedt, kun je niet meer besteden aan je privérol.

Het gaat ook het ten koste van de noodzakelijke hersteltijd. Elk mens moet kunnen ontspannen en bijtanken. Er zijn medewerkers die dag en nacht met hun werk bezig zijn, in hun hoofd. Die geneigd zijn om buiten de werkuren na te denken over bepaalde zaken of piekeren over hun werk. Ook dan laad je niet op.

Veel uren maken lijkt de norm. Een ratrace waarbij de beste medewerkers de meeste uren maken. Er wordt volledig voorbij gegaan aan de kwaliteit van werk. Ben je een topper als je in korte tijd kwalitatief hoogwaardig werk levert? Of ben je een held als je dag en nacht aan het werk bent?

Het doet me denken aan de parabel van de toerist en de visser. ‘Een toerist geniet van zijn vakantie in een warm land en ziet een visser heerlijk luieren in zijn bootje in een klein haventje. De toerist maakt een foto van de visser en begint een gesprek. Hij vraagt de visser waarom hij niet op zee is. De visser vertelt dat hij vandaag al een vis heeft gevangen en verkocht. ‘Ja’, zeg de toerist, ‘maar als je twee vissen vangt, kun je meer verkopen. En met het geld een grotere boot kopen en nog meer vissen vangen. En misschien kun je dan een visverwerkingsfabriek bouwen en nog meer geld verdienen’. De toerist schetst het beeld van grote mogelijkheden en een succesvol imperium. De visser kijkt de toerist aan en vraagt ‘En dan?’, ‘Nou’, zegt de toerist, ‘dan heb je op een gegeven moment zoveel geld, dat je kunt gaan genieten’. De visser kijkt de toerist aan en zegt… ‘Waarom zou ik dat allemaal doen? Ik geniet nu toch al?’.

Een kortere werkdag zou veel oplossen. Het zou voor een positieve verandering zorgen. Minder verdienen. Minder overconsumptie. Minder materialisme. Minder vervuiling. En minder stress…!

Leef jij om te werken of werk jij om te leven? Ik kijk naar buiten en besluit van het zonnetje te genieten. Ondertussen droom ik van een 824-werkweek… 😉

N-Mrii

Wil je minder stress? Kijk dan op mijn site minderstressophetwerk.nl voor meer informatie over Stress- en Burn-out Coaching of Teamcoaching. Of neem contact met me op!

Op 9 mei a.s. start de (7-weken) training Compassie- The Intensive.