Breaky, break, is er iemand voor de Red Sonja?
‘Breaky break, is hier iemand voor de Red Sonja? Breaky break, is er iemand voor de Red Sonja?’. Geen reactie. Ik zet mijn ‘27 mc-bakkie’ op stand-by en draai de volumeknop van mijn cassettedeck voluit. Zodat de acht lampen van mijn lichtorgel gaan knipperen op de klanken van Kim Wilde. Totdat rond acht uur drie auto’s met lange antennes op het dak het pleintje oprijden. De Red Sonja wordt opgeroepen. Tijd om naar de disco te gaan.
Mijn dochter ligt op de bank met een dekentje over haar benen. Ze heeft een koptelefoon op, laptop op schoot, mobiel in haar hand en kijkt een Netflix-serie. Ze heeft contact met haar vrienden terwijl ze een serie volgt en foto’s bewerkt voor haar kunstopleiding.
Het eerste verhaal speelt zich rond 1989 af, het tweede in 2019. Mijn dochter en ik op dezelfde leeftijd. Ik vraag me af of millennials, generatie Y die zijn geboren tussen 1980 en 2000, meer stress hebben dan mijn generatie, generatie X, geboren tussen 1960 en 1980.
Voor millennials is het leven maakbaar. Ze zijn opgevoed met de boodschap dat ze kunnen bereiken wat ze maar willen. Plan B is overbodig. Individualistisch groot gebracht en verantwoordelijk voor hun eigen succes! Met de keerzijde dat ze zichzelf verwijten als ze niet succesvol zijn. Ze hebben moeite met tegenslagen. Fouten maken is taboe en dat legt hoge verwachtingen op deze generatie.
Ook de technologie heeft juist gedurende deze twintig jaar een enorme vaart genomen. Ik ben zonder mobiele telefoon en computer opgegroeid. Mijn dochter heeft van jongs af aan een mobiele telefoon, computer en hiermee toegang tot de hele wereld. Social media zorgen ervoor dat iedereen zichtbaar is. De beste versie van jezelf online. Mooi, mooier, mooist. Goed, beter, allerbest. Nep, nepper, nepst. Iedereen vergelijkt zich continu met anderen. De echte ik, met oprechte kwetsbaarheden en diepe angsten, wordt ver weggestopt.
Dezelfde technologie zorgt voor 24/7 bereikbaarheid. En alle mogelijke kennis is per direct beschikbaar in je broekzak. De hoeveelheid informatie is onwaarschijnlijk veel groter dan in mijn jonge jaren. Ook al is er geen nieuws, toch worden heel de dag door Snapchat, Whatsapp, Instagram en Facebook gecontroleerd. Het idee iets te missen, zorgt voor stress. Jongeren staan continu ‘AAN’. Niet zo gek dat veel jongeren zich gestrest voelen.
Maar wie ben ik om jongeren aan te rekenen dat ze stress hebben? Ik heb er tenslotte zelf één opgevoed.
N-Mrii
