Morgen zal het beter zijn…

‘Door de kale lege straten… Hangt de stilte in de lucht… Je kunt de vogels horen praten… Ze zijn zich nergens van bewust… Van de ademende zorgen… Door de longen van ons land… Niemand loopt meer hand in hand… Niemand loopt meer hand in hand…’.

Het is 6.15 uur en ik trek met mijn slaperige kop mijn wandelschoenen aan. De honden staan al voor de deur. Ondertussen open ik een heel vroeg appje dat een vriendin, die al aan de slag is in de zorg, me heeft gestuurd. Een herschreven lied, dat ik nog niet kende, van Marco Borsato. Met mijn veters bevroren in mijn handen, luister ik ademloos naar de song. Een brok vormt zich in mijn keel. Djie… Dat komt binnen op de vroege morgen!

‘Morgen zal het beter zijn… Morgen is de reden… Nu doet het nog even pijn… Dat kunnen we delen… Voor je opa of je oma… Voor je broertje of je zus… Voor je vader of je moeder… Of de mensen in de bus… Samen voor het leven… In het mooie Nederland… Niemand loopt meer hand in hand… Niemand loopt meer hand in hand…’.

Terwijl ik dit zit te typen en het lied nog een paar keer hoor, raakt het me weer. Wat een heftige tijden zijn dit! In wat voor wereld leven we eigenlijk? Wereldleiders die zich gedragen als kleuters. Een ecologische natuurramp met massale sterfte van zeedieren bij Kamtsjatka. En een pandemie die de aarde in zijn greep houdt. Waarom grijpt dit lied me zo aan? Eigenlijk is het heel simpel. Het bevestigt in een paar eenvoudige woorden de situatie waarin we zitten én tegelijkertijd biedt het hoop! Want hoop is wat ik nodig heb. Uitzichtloosheid zorgt voor een passieve ‘stressreactie’. Het idee dat ik geen invloed heb op mijn situatie, leidt tot hulpeloosheid. Die machteloosheid maakt me somber, lusteloos en negatief. Een vicieuze cirkel waarin ik meegezogen lijkt te worden naar oneindige diepten. Ik mag dan wel klaar zijn met Corona… Corona lijkt nog lang niet klaar te zijn met ons!

Morgen zal het beter zijn… Morgen is de reden… Nu doet het nog even pijn… Dat kunnen we delen… Morgen zal het beter zijn… Morgen is de reden… Alles gaat een keer voorbij… Met je opa of je oma… Met je broertje of je zus… Iedereen weer hand in hand… In ons mooie Nederland…’

Hoop is dus mijn reddingsboei. Het zorgt dat ik weer perspectief heb. Want ja! Alles gaat een keer voorbij! Ook deze periode. Hoop zorgt ook voor het idee dat ik invloed heb op mijn huidige omstandigheden. Ik wil in beweging komen. Ik heb een houvast nodig om door te kunnen. Een doel waarmee het morgen beter zal zijn! Iets van ‘Hoe kom ik geestelijk en lichamelijk sterker uit de Corona-crisis?’. ‘Hoe buig ik deze dreigende uitzichtloosheid om naar een zinvolle expeditie?‘. Zodat iedereen weer hand in hand kan lopen in ons mooie Nederland! Daarbij help ik niet alleen mezelf en mijn dierbaren. Maar lever ik ook een kleine bijdrage aan het beëindigen van deze pandemie…

Ik zit meteen barstensvol ideeën om mijn ‘body & soul’ een energie-boost te geven. Yes… Ik hou van actie! En van grip! Het liefst sta ik zelf aan het roer van mijn leven. Hoe die boost eruit ziet? Dat lees je volgende week!

N-Mrii

Wil je minder werkstress? Meer werkplezier? Kijk dan op minderstressophetwerk.nl voor informatie over Stress- en Burn-out Coaching of Teamcoaching.

Interesse in stressreductietrainingen of communicatietrainingen? Kijk dan bij de trainingen die ik geef. Elke training heeft een verdiepingsprogramma van twee maanden. Hiermee kun je het geleerde ook borgen in jouw werkpraktijk. Of kies voor een onlinetraining!

Meer informatie over incompany leiderschapstraining en/of -coachtraject op maat? Neem dan contact op met Anne-Marie via info@nmrii.nl.