Rotterdamse bikkel!
Dat ben ik… Als ik mijn man mag geloven. Hij vindt mij lekker direct. Een doorzettertje. Ik heb er nooit echt bij stil gestaan. Maar ik ben trots op mijn ‘niet lullen maar poetsen-mentaliteit’. Mijn roots liggen in een wereldstad. Een stad die de afgelopen weken volop in het nieuws was vanwege het Eurovisie songfestival. Mijn ouders zijn geboren en getogen Rotterdammers. Beiden zagen het levenslicht in de oorlog. Op Zuid. Ze komen van Charlois. Op zijn Rotterdams ‘Sjaarloos’.
Het was gaaf om Rotterdam in het centrum van de belangstelling te zien. Met zijn enorme havens een groter speler op het wereldtoneel. Groot gemaakt door mijn grootouders. De metropool heeft een enorme facelift ondergaan in verschillende fases na de oorlog. Hoewel ik in deze plaats ter wereld ben gekomen, ben ik er niet opgegroeid. Toch heb ik er tijdens mijn studententijd jaren gewoond. Rotterdam blijft voor mij toch altijd iets van thuiskomen. Ik kan er mezelf zijn. Het maakt niet uit of je een verlopen smoel hebt of pico bello in de make up zit. Je bent gewoon goed zoals je bent. Iedereen lult tegen elkaar én leeft zijn eigen leven. ‘Leven en laten leven’ lijkt het motto. Ik vind het altijd genieten als ik op verjaardagen bij mijn ouders ooms en tantes op zijn Rotterdams hoor praten tegen elkaar.
Tijdens mijn studietijd op de HES woonde ik in een klein vooroorlogs appartementje in de Carnisserbuurt (een wijk in Charlois), vlakbij Zuidplein en Ahoy. Ook op Zuid dus. Elke dag sjouwde ik mijn fiets vanuit het smalle gangetje de steile trap van het portiek af en fietste ik naar de Kralingse zoom. Die route van zo’n tien kilometer ging via de Maas- en Rijnhaven met zijn oude verlaten pakhuizen langs Katendrecht. De Erasmusbrug, ook wel de Zwaan genoemd, was er toen nog niet en de chique kop van Zuid evenmin. Het traject voerde verder over de Koninginnebrug naar het Noordereiland (echt een schitterend eilandje helemaal volgebouwd midden in de Maas) en vervolgens de steile Willemsbrug over (een klote klim op zijn Rotterdams gezegd) naar het centrum. Vandaar uit fietste ik kilometers over de Maasboulevard naar het Oosten totdat ik verwaaid op school aankwam. Een schitterende tocht die ik met verschillende fietsen heb afgelegd.
Ik had iets met fietsen. Een soort van haat-liefde verhouding. Zo ben ik in het begin van mijn studie een keer in de dode hoek van een grote vrachtwagen beland. Ik sjeesde met een tering tempo op het fietspad naar beneden richting een kruispunt op de Hillelaan. Hoewel mijn licht groen was, had de chauffeur mij letterlijk over het hoofd gezien. Ik werd geschept maar wonder boven wonder bleef mijn stuur vastzitten in de gril van het gevaarte. Tientallen meters werd ik met fiets en al meegesleurd. Toen had ik best een grote mond. Ik schreeuwde het uit. Op het moment dat de combinatie abrupt tot stilstand kwam, keek ik geschrokken omhoog naar de neus van de chauffeur die tegen de voorruit geplakt zat. Op ongelijk niveau ‘stonden’ we oog in oog met elkaar. Ik trok pissig mijn fiets los en strompelde geschrokken de middenberm op. Hij draaide zijn raampje naar beneden en vroeg of alles goed was. ‘Ja’ antwoordde ik boos en die mafkees reed vrolijk verder. Ik werd meteen omringd door geschrokken getuigen, die mij hun telefoonnummer gaven en me adviseerden naar de politie te gaan. Door de slag in beide wielen, fietste mijn trouwe fietsje niet meer. Over de zeik belde ik mijn ouders, die een bedrijf hadden in het centrum. Vanuit een telefooncel. Mobiele telefoon was er nog niet en een vaste aansluiting kon ik niet betalen van mijn studiefinanciering. Ook mijn vader was pislink en zo deden we aangifte bij de politie. Met een halve nummerplaat en de naam van het bedrijf die op de wagen stond, werd er een ‘arrestatiebevel’ uitgevaardigd. Bizar! Wist ik veel dat doorrijden na een ongeval een misdrijf was… Daar werd toen niet lullig over gedaan bij de Rotterdamse politie. Een paar uur later werd de chauffeur aangehouden op de Maasvlakte. Het heeft me een nieuwe fiets opgeleverd.
Omdat de HES snel groeide, werd er een tijdelijke dependance geopend in een oud handelskantoor bij de Veerhaven. Dat was een stuk dichterbij voor mij. Ik kon nu via de Maastunnel naar de overkant. Boven op de Maastunnel ligt een voetgangers- en fietstunnel. Je moet echt geen hoogtevrees hebben om daar gebruik van te maken. Via lange steile roltrappen daalde ik met mijn fiets af naar de tunnelbuis van dik een kilometer lang. Door de tunnel fietste ik naar de andere kant en voerden de roltrappen me weer naar boven. Ik ketende mijn inmiddels niet meer nieuwe fiets aan een boom voor het ‘schoolgebouw’ omdat daar geen fietsenstallingen waren. Natuurlijk ging dat maar een paar weken goed. Tot ik aan het einde van de lange lesdag een verlaten boom vond met de resten van mijn dubbele fietsslot. Doorgeknipt. Foetsie was mijn fietsje… Als ik die dief op heterdaad betrapt had, zou hij nu nog raar lopen! Zo giftig was ik. Na wederom aangifte te hebben gedaan, tikte ik nu een tweede hands fiets op de kop. Toch vond mijn gestolen vehikel mij anderhalf jaar later terug. De politie had mijn gejatte vervoermiddel aangetroffen en ik kon hem meteen ophalen. Hij was inmiddels volledig gerenoveerd en weer zo goed als nieuw. Had ik ineens twee fietsen in mijn supersmalle gangetje staan. Moest niet gekker worden.
Terug naar het Songfestival van 2021. Wat een geweldige show was dat dit jaar. In Ahoy. Een geweldig podium waar ik heel wat uurtjes heb vertoefd. Als kind mocht ik elke zomer naar Jeugdland, een enorm speelparadijs, dat zich daar afspeelde. Jaren later deed ik tentamens in Ahoy. Omdat ik vlakbij woonde, bleef mijn fijne fiets veilig thuis gedurende die weken.
Ik ben inmiddels al jaren weg uit het Westen. De liefde heeft mij naar het Zuiden gevoerd. Daar heb ik mijn hart verloren aan Zuid Limburg. Een paar keer per jaar bezoek ik nog altijd ‘mijn’ Rotterdam. Als ik de Van Brienenoordbrug over rijd en mijn ogen langs de Skyline van deze mooie stad laat glijden, kijkend naar die Maasboulevard waar ik zoveel fietskilometers heb liggen, gaat er nog altijd iets borrelen. Een gevoel van trots. Dat gevoel kwam de afgelopen weken weer even naar boven. Het is en blijft mijn stadje.
N-Mrii
Creëer beweging met N-Mrii Stress- & Performance Solutions!
Specialist in leiderschapsontwikkeling, strategische procesbegeleiding, groepsdynamiek, communicatieve vaardigheden, persoonlijke effectiviteit en stressmanagement.
Mail: info@nmrii.nl | Telefoon: 06 – 57 33 45 90 | Site: www.minderstressophetwerk.nl
Online live incompany trainingen voor teams! Nieuwe trajecten van zes sessies van 1,5 tot 2 uur!
Keuze uit de training ‘Jongleren met taken en tijd!’, ‘Flow op je werk!’, ‘Positief omgaan met verandering, tegenslag en negativiteit!’ of ‘Effectief communiceren op het werk!’.
