Omtzigt loopt geëmotioneerd weg… Nou en?!

Het is het topic van de zondag voor Kerst. Omtzigt loopt emotioneel weg bij een interview van Nieman bij WNL op zondag. De presentator kan het niet laten om nog even door te vragen terwijl de geïnterviewde het zichtbaar moeilijk heeft. Dit kleine moment is meteen aanleiding om de kwetsbaarheid van Omtzigt uit te vergroten in de media. Het lijkt niet om de inhoud van het interview te gaan maar om de persoon. Journalisten zijn er maar druk mee. Terwijl ik de commotie fronsend over me heen laat komen, vraag ik me af of dit ‘nieuws’ echt zo belangrijk is.

Mateloos kan ik me ergeren aan het uitvergroten van leed van anderen. Toch al kwetsbare personen worden zo nog verder de grond in gestampt. Waarom? De presentator had ook meelevend kunnen reageren. Zonder meteen naar buiten te treden met dit ‘nietszeggende, inhoudsloze opgeklopte drama’. Iets in de trant van ‘Goh, ik zie dat je het moeilijk hebt. Zal ik een glaasje water voor je pakken? Wees niet bezorgd. Dit zenden we niet uit. Het gaat ons om de inhoud. Fijn dat je er bent!’.

Ik vraag me oprecht af of mensen begrijpen hoe het is om even niet lekker in je vel te zitten. Overspannen zijn of burn-out raken is al heftig genoeg voor een mens. Toegeven dat het even niet meer lukt. Letterlijk ‘overleven’ in een kwetsbare fase van je leven. Iemand die niet lekker in zijn vel zit, is minder belastbaar. Ook mensen die aan het re-integreren zijn, kunnen nog niet alles aan. Ze hebben juist sociale steun nodig. Re-integreren kun je niet alleen. Die eerste stappen terug zijn al moeilijk genoeg. Het kost niet alleen veel energie. Het zorgt ook voor onzekerheid. Want het vertrouwen dat het echt weer goed komt, is er nog niet. Hoe anderen daarover denken, maakt dat extra lastig. Medewerkers die terugkeren na een burn-out op het werk, moeten twee keer zo hard werken om er boven op te komen. Het helpt dan niet dat de focus juist op die kwetsbaarheid wordt gelegd. Het is zo makkelijk voor een werkgever of collega’s om het eigen oordeel klaar te hebben en te wijzen naar de zwakte van iemand. Alsof het zijn of haar eigen schuld is. Burn-out raak je niet door persoonlijke factoren alleen. Het is ook een signaal van het (zieke) systeem waarin iemand werkzaam is.

Bij Omtzigt krijg ik het idee dat zijn leed uitvergroot mag worden. Hij is tenslotte een publiek persoon die zelf gekozen heeft voor deze functie. Al die aandacht zorgt ervoor dat er een ‘zie-je-wel-isme’ ontstaat onder de publieke opinie. ‘Zie je wel, die Omzigt is echt een huilebalk! Wat een zwakkeling! Zie je wel, hij is echt niet geschikt voor de politiek… Kan zijn functie niet eens aan!’ En zo bepalen we met zijn allen de norm. Kwetsbaarheid en emoties zijn tekenen van zwakte. We verschuiven de focus naar het individu en vergeten de omstandigheden. Voor ons gemak laten we het complete plaatje fijn buiten beschouwing.

Want hoe ziet dat complete plaatje er dan eigenlijk uit? Zijn we met zijn allen vergeten wat Omtzigt heeft gedaan bij de toeslagenaffaire? Dat hij fouten aan het licht heeft gebracht, die de politiek angstvallig probeerde weg te moffelen. Je moet wel een pitbull zijn om tegen de gevestigde orde in te gaan. Hij is wellicht snel geraakt. Nou en? Dat ben ik ook… En hij trekt zich zaken ook heel persoonlijk aan. So what? Maar is dat niet juist zijn kracht? Dat hij zich het lot van anderen aantrekt? Was de falende politiek ooit boven tafel gekomen, als hij zich niet zo enorm had vastgebeten in die toeslagenaffaire?

Laten we ons in 2025 met de inhoud gaan bezig houden! Laten we op een constructieve manier de dialoog voeren over zaken die ertoe doen! Laten we daarbij oog hebben voor kwetsbaarheid en laat dat onze nieuwe kracht worden! Laten we elke dag een bijdrage leveren aan de oplossing. Hoe klein ieders bijdrage ook is! Dat is wat ik echt wens! Tja, terwijl ik dit schrijf, knarst het als een gek in mijn hoofd. ‘Zit je hier een beetje betweterig onmogelijke idealen te formuleren. En suf op te komen voor kwetsbaren. Wie denk je wel dat je bent?!’ Dat laatste zinnetje zijn de woorden van mijn moeder. En wellicht is het al veel ouder en stamt het van mijn voorouders. Het domineert nog altijd de donkere kant van mijn brein. Niet zo gek dat ik ga steigeren als mensen onrecht wordt aangedaan.

N-Mrii

Strategisch procesbegeleider met focus op gedrag en groepsdynamiek!

Creëer beweging met N-Mrii Stress- & Performance Solutions!

Specialist in leiderschapsontwikkeling, strategische procesbegeleiding, groepsdynamiek, communicatieve vaardigheden, persoonlijke effectiviteit en stressmanagement.

Mail: info@nmrii.nl

Site: www.minderstressophetwerk.nl

Site: www.minderstressophetwerk.online (N-Mrii’s Online Academy)