Waardoor laat jij je uit het veld slaan? De last van vergelijken…

Degenen die mij kennen zien mij als een blije eikel. Altijd met een lach op mijn gezicht, geïnteresseerd in het verhaal van de ander. Wat drijft hen? Waar worstelen ze mee? Ik ben benieuwd naar het verhaal van anderen. Ik vind elk mens even boeiend! En nog worstel ik soms met mijn eigen verhaal! Want de mening van een ander kan soms best confronterend zijn. Vooral als je met nieuwe dingen bezig bent.

Ras-optimist met een pessimistische inslag

Ik durf te stellen dat ik een ras-optimist ben met een pessimistisch randje. Nee, daarmee bedoel ik niet dat ik een realist ben. Nee, ik ben meer een stuiterbal die barst van de energie, continu ideeën heeft en tijd te weinig om dit allemaal uit te voeren… Alles is zo leuk… Soms word ik zelfs moe van mezelf en al die ideeën die door mijn hoofd heen schieten. Rust op zijn tijd is ook lekker. Raar mens dus… (Yes, I know).

Hoe haal je jezelf naar beneden?

Hoe zit dat dan met dat pessimistische deel in mij? Pessimisten zien dat het glas altijd half leeg is, belichten dingen van de negatieve kant en kijken naar de problemen en naar wat er vooral niet kan. Ik kan ronduit zeggen dat ik een pokkehekel heb aan dat stukje van mijzelf. Bah… Als ik in zo’n bui zit, dan haal ik mezelf ten onrechte naar beneden. Ik vind mezelf dan niet goed genoeg, niet leuk genoeg, niet interessant genoeg en ga zo maar door. Het liefst kruip ik dan onder mijn steen en laat de dag lekker aan me voorbij gaan. Gelukkig duurt zo’n “pessimist period” niet zo lang.

Wat is de trigger die zorgt dat je aan jezelf gaat twijfelen? 

Maar waar komt dat nou vandaan? Meestal is het iets wat buiten mezelf ligt! Ja, ook ik laat me beïnvloeden door wat anderen zeggen of doen. Als ik een collega-trainer een heel gaaf programma zie trainen, vergelijk ik deze met mijn eigen trainingen. Of als een collega-coach een super mooie site heeft, kijk ik toch ook met een schuin oog naar mijn eigen site. Of als iemand uit een heel andere tak van sport ongevraagd tips geeft over een tekst, bedenk ik wat ik verkeerd heb gedaan.

Terugkijkend had ik daar als manager veel minder “last” van. Als ZZP-er ben ik nog regelmatig aan het vergelijken. Komt het doordat ik een perfectionist ben en het graag goed wil doen? Of ontbreekt het me aan zelfvertrouwen. Of word ik zo gedreven door mijn missie en passie dat ik met een extra gevoelige radar mijn concurrentie scan? Ik ben er dan wel heilig van overtuigd dat werkstress iets positiefs is, maar zien anderen dat ook? En zo zijn er nog tig belemmerende overtuigingen die af en toe door mijn hoofd spoken. Grappig is het in ieder geval wel… Want het heeft ook voordelen. Die triggers zorgen immers voor nieuwe ideeën en nieuwe energie en hiermee blijf ik kritisch over mijn aanbod en mijn methoden.

Ik kan dus onder de indruk zijn van de “enorme” prestaties van andere mensen… Als mijn man en ik de honden aan het uitlaten zijn en ik begin over iets wat ik elders heb gezien, begint hij te lachen. Dan zegt ie “Geniet maar van je bescheidenheid…. En prik door die bel met lucht heen….”. Dan ik sta weer met twee lange benen op de grond.

De last van vergelijken

Vergelijken is iets typisch menselijks en is een gevolg van vermogen te kunnen denken. We vergelijken de hele dag, in meer of mindere mate. Het vervelende is dat we meestal “omhoog” vergelijken en niet “omlaag”. We vergelijken ons met iemand die mooier is, beter gekleed is, meer bereikt heeft, een groter huis bezit, een snellere auto rijdt, meer ontwikkeld is. Want dat willen we ook en dat kan voor behoorlijk wat frustratie zorgen. We kijken veel minder naar wat we al hebben en waar we gelukkig mee zijn. En we kijken al helemaal niet naar mensen die minder bedeeld zijn, ziekelijk zijn of minder bereikt hebben. We streven de dingen na die ons meer bieden en beter maken.

Wat kun je tegen vergelijken doen?

Heel simpel…. Stop met vergelijken en waardeer wat je hebt en wie je bent. En als het je niet lukt om daarmee te stoppen, vergelijk dan wat vaker “omlaag” of naar het verleden. En als je dan toch, onbewust of automatisch, door iets wat je bij anderen ziet gaat vergelijken, laat het dan gewoon toe! Accepteer dat je je laat imponeren en soms van de wijs laat brengen door iets overweldigends van anderen. So be it! Maar herken het wel…. “Ja hoor, ik doe het weer… daar is weer zo’n mindf#^-er!”. En denk vervolgens “Mooi, dat die ander zoooooo goed is, én ik ben ook zo goed! Wat leuk, want er is genoeg voor iedereen!”.

Stap over van schaarstedenken naar overvloedsdenken

En dat stukje pessimisme (ik noem het geen onzekerheid maar mijn valkuil in schaarstedenken) zorgt ervoor dat je scherp blijft. Benut het om jezelf met nieuwe energie verder te ontwikkelen. “Omlaag” vergelijken zorgt er in mijn geval voor dat ik nederig blijf en niet naast mijn schoenen ga lopen. Stoppen met vergelijken zorgt ervoor dat ik dicht bij mezelf blijf. Dat ik trots op mijn keuzes ben! En het uitgangspunt “Er is genoeg voor iedereen!” geeft me ruimte. Tja, “Ik worstel en kom boven!”.

Op welke punten spiegel jij je met anderen? Laat jij je hierdoor ook wel eens imponeren? Lukt het jou dan om daar kracht uit te putten?

N-Mrii