Nachtmerrie in de vakantie… (Met anti-piekertip!)

Ik ren en ren en ren maar kom niet vooruit…. De woeste koeien komen steeds dichterbij. Mijn hart gaat als een bezetene tekeer en ik hap naar adem. Ik kan niet meer, ben kapot. Maar opgeven is geen optie. Ik ben behoorlijk gehavend van die kopstoot van die ogenschijnlijke lieve mamakoe. Mijn been ligt open, het bloed gutst eruit maar ik voel de pijn niet. Op de een of andere manier beland ik in een slow motion tempo aan de oever van de rivier… Deze lijkt net zo woest als die koeien, die steeds dichterbij komen. Ik weet dat als ik in de rivier spring, ik het niet overleef. Want 500 meter verderop verdwijnt de rivier honderden meters naar beneden via een verpletterende waterval. Ik raak in paniek… Stel dat die koeien mij het water in duwen? Of moet ik aan die tak gaan hangen die over het water hangt. De stier met enorme hoorns is nu enkele meters van me verwijderd en stormt woest op me af…..

Ik schiet rechtop in bed en haal luidkeels een enorme teug lucht naar binnen. Het is donker en even weet ik niet waar ik ben. Ik weet wel dat ik volledig in paniek ben. Langzaam kom ik tot het besef dat ik een nachtmerrie heb gehad. Shit! Dat leek echt…. Pffffff…… Mijn ademhaling en mijn hartslag beginnen zich wat te normaliseren… Hoe zou die droom geëindigd zijn?

Ik heb letterlijk een fysieke stressreactie als gevolg van de nachtmerrie die zich denkbeeldig tijdens mijn slaap voltrok. Bizar! Opgelucht ga ik weer liggen. Kan de slaap niet vatten. Teveel adrenaline in mijn bloed. En dan begint het piekeren…

Nachtmerrie van een schitterende wandeling de dag ervoor

Want ja, de dag ervoor hebben we een schitterende wandeling gemaakt langs de Krimmler Wasserfälle. Nadat we de top van de watervallen na een lange steile klim hebben bereikt (lees mijn blog van vorige week), wandelen we door over een prachtige stille groene alm. En daar staat een kudde koeien met één stier en heel wat kalfjes. Op de heenweg gaat dat prima. Maar nadat we wat gegeten en gedronken hebben en weer teruglopen over hetzelfde pad, lijkt het of de koeien een transformatie hebben ondergaan. Ze komen stampend op ons af, met name op Sky onze hond. Als Sky een broek aan had gehad, was die vol geweest. Ze is echt bang voor die enorme beesten. Helmut wijkt al van het pad af om zoveel mogelijk buitenom te lopen maar dat lijkt koren op de molen. Eén kalf vind Sky zo leuk dat dat beest achter de hond aan wil gaan. En dat vindt mamakoe  niet zo leuk. Die besluit vervolgens verhaal te halen bij ons. Helmut vraagt of ik niet door de kudde wil wandelen en me bij hem en Sky wil aansluiten. En dat terwijl zich daar al een groepje koeien verzameld heeft. We voelen allebei op de een of andere manier de dreiging. Moederkoe komt naar mij toe en tot mijn verbazing krijg ik een volle kopstoot tegen mijn kont. In tegenstelling tot mijn droom is het beest hoornloos. Maar toch krijg ik een flinke zwieper die mij een paar meter verder duwt. Omdat we langs een hek lopen en een stuk verder een poortje is, schatten we onze kansen in. We rennen naar het hek met als gevolg dat de hele kudde geactiveerd wordt en een stuk of 20 – 30 koeien inclusief één stier achter ons aan komt. Op tijd bereiken we de poort en wanen we ons veilig. De bewoonster van het hutje (er waren twee hutjes op deze alm) schiet ons met een bezem in de hand te hulp. Ze vertelt dat de koeien deze week al een paar keer agressief zijn geweest. We besluiten, terwijl we de koeien in de gaten houden, door het drassige gras langs het hek verder te lopen. Ook de koeien houden ons nauwlettend in de gaten. Een paar van die loeibeesten lopen nog een stuk mee met ons. Na een paar honderd meter aan het einde van deze afgezette wei, klimmen we over het hek en tillen ook de hond erover heen. De koeien blijven op afstand en zo lopen we vlak langs de rivier terug naar het pad. Opgelucht en onbeschadigd (met dank aan de omvang van mijn achterste). Achteraf kunnen we erom lachen omdat het allemaal goed is afgelopen.

’s Nachts is altijd alles erger… 

Maar ’s nachts komt alles terug, in een nachtmerrie die vervolgd wordt door gepieker. Want ’s nachts is altijd alles erger. Ik haal allerlei scenario’s in mijn hoofd die bestaan uit ‘Stel dat…. ‘ en ‘Wat… als….’. Want stel je voor dat we in de rivier waren beland. Of stel je voor dat de koeien ons als kudde hadden aangevallen. Beide worst case scenario’s… Het lukt me niet om het gepieker te stoppen. Na een paar uur alle slechts denkbare mogelijkheden te hebben ‘herkauwd’, ben ik mezelf behoorlijk zat. Maar hoe stop ik dat gepieker? Die ellendige koeien blijven opdoemen… Denk niet aan die lugubere koe! Tja, dan denk ik er juist aan. Ik besluit om daar korte metten mee te maken. Om het gepieker te stoppen, dwing ik mezelf om een ander koeienbeeld te gaan herkauwen. Ik haal een groen sappig Nedelands weiland voor ogen waarin gezellige melkkoeien staan te grazen. Ik zie de zwart witte vlekken op haar vacht en ook de ongeïnteresseerde blik in de ogen van koe nummer 1.086. Terwijl de koe met haar tong het binnenste van haar neus probeert te bereiken, val ik prompt in slaap…

Tip tegen het piekeren

Zo werkt het ook met piekeren. Als je niet meer wil denken aan die roze olifant, dan ga je juist aan die roze olifant denken. Zeker ’s nachts, want dan lijken de meest onnozele problemen ineens immens. De anti-piekertruc is jezelf niet te dwingen om niet meer aan die roze olifant te denken. Maar te denken aan een gele of oranje olifant. Gegarandeerd dat die roze uit je gedachten is verdwenen. En aangezien aan die andere olifant geen vervelende associatie zit, is de lading er meteen af.

Tip voor wandelaars                                          

Moederkoeien zijn erg beschermend over een hun kalfjes. En die kalfjes zijn enorm nieuwsgierig. Ze komen niet op jou af maar op je hond. Dus ga je in het voorjaar wandelen in de bergen met een hond en moet je echt door koeiengebied heen (met moederkoeien en kalfjes), zorg dan dat je de hond aan de andere zijde hebt waar de koeien grazen. Of neem de hond tussen jullie in. Scherm de hond dus af van de koeien. Mocht je toch aangevallen worden, laat de hond dan los van de lijn. Die kan wegrennen, waarna de aandacht van de koeien weg is. Jullie kunnen doorlopen en de hond bij je roepen (mits die luistert natuurlijk) als die met een boog om de koeien heen is gerend.

Fijne vakantie!

N-Mrii

Al een kijkje genomen op mijn vernieuwde website minderstressophetwerk.nl? De planning voor het najaar is bekend!

Wil jij krachtig opkomen voor jezelf? Zonder de relatie op het spel te zetten? Schrijf je dan in voor de training ‘Assertief Communiceren’ op 7 september a.s.