Wanneer stop je met klagen?

Wanneer maak je de stap van invloed naar geen invloed? Een soortgelijke vraag kreeg ik afgelopen week naar aanleiding van mijn blog ‘Klagen is een keuze’. Ik schreef ‘Laten we eens aannemen dat iets op het werk onrechtvaardig, niet leuk of ronduit stom is. Heb je invloed? Doe dan alles wat in je macht ligt om de situatie op een constructieve manier te veranderen. Heb je geen invloed? Baal ervan, accepteer de situatie of zoek een andere omgeving.’

Interessante vraag die draait om bewustwording. Want als iets niet leuk is, wil je het veranderen en kun je tegelijkertijd in de klaagstand komen. Je kunt doorschieten in jouw aanpak, gaan drammen met een grote kans dat je stuk loopt. Het wordt een strijd, een persoonlijke missie. Met frustratie, onvrede als resultaat.

Wanneer stop je met klagen? Die vraag gaat over het zetten van de stap naar acceptatie, het besef dat je geen invloed (meer) hebt. Wanneer kun je berusten in de situatie? Hieronder een aantal tips.

Tip 1 – Met welke bril bekijk je de situatie?

Hoe kijk je naar de omstandigheden? Benadruk je de negatieve kant door een donkere bril op te zetten en te oordelen over ‘Hoe het zou moeten zijn?‘. Zie je alleen maar verschillen en irritaties? Een pessimistische focus zorgt ervoor dat je het probleem groter maakt. Of heb je je zonnige bril opgezet? Waarmee je de situatie vanuit de positieve kant kunt bekijken? Waarbij je oog hebt voor wat wél werkt? Vanuit die zijde zul je meer ruimte ervaren. Deze variant heb ik in mijn vorige blog gebruikt bij het kijken naar de overvolle zwembaan. Ik kon hierdoor de stap maken van mijn eigen ergernis naar samen lekker zwemmen.

Tip 2 – Waar gaat het echt om?

Soms kun je stoppen met klagen door te snappen waar het echt om gaat. Even afstand nemen en boven de situatie gaan hangen. Door je eigen oordeel te parkeren en je in te leven in de ander. Dat doe je met verdiepende vragen waarmee je de mening en de argumenten boven water krijgt. Oprecht begrip voor de ander is daarbij het sleutelwoord.

Bij mij is de manier van communiceren vaak de angel. Als ik het idee heb dat een ander niet naar me luistert, word ik kriegelig en ga ik in de ‘zeikstand’. Heb jij het idee dat je niet gehoord wordt? Dat jij als mens niet serieus genomen wordt? Ook dan kan een gesprek verhelderend zijn. Vertel dat je het idee hebt niet gehoord te worden en dat dat voor jou van essentieel belang is om betrokken te blijven bij de organisatie. Leg uit dat je geklaag voortkomt uit het feit dat je het idee hebt dat er niet naar je geluisterd wordt. Als er dan (eindelijk) naar je wordt geluisterd, is het ook belangrijk dat je accepteert dat er een verschil van inzicht is. Dat er overeenstemming is over het ontbreken van overeenstemming.

Tip 3 – Wie is aan het woord? Jij of je innerlijke criticus?

Ten slotte kan een veroordelend stemmetje in je hoofd voor heel wat gemekker zorgen. Heb jij ook zo’n veeleisende monster dat alles beter weet en je vertelt hoe ‘het’ zou moeten zijn? Die innerlijke criticus die jou uitmaakt voor ‘ambitieloze loser’, als het je niet lukt de zaken te veranderen? Daarmee ben je je eigen grootste vijand. De vraag is ‘Tegen wie vecht je?’. Tegen de niet te beïnvloeden situatie of tegen je innerlijke Gremlin? Is het die laatste? Dan wordt het tijd om zelf achter het stuur van je leven te gaan zitten. Laat je leven niet bepalen door al die ‘moetens’ die in je hoofd de dienst uit maken!

Drie tips waarmee je met opgeheven hoofd kunt stoppen met klagen en de omslag naar acceptatie of afscheid kan maken. Welke helpt jou?

N-Mrii

Wil je minder stress? Kijk dan op mijn site minderstressophetwerk.nl voor meer informatie over Stress- en Burn-out Coaching of Teamcoaching. Of neem contact met me op!

Op 9 mei a.s. start de (7-weken) training Compassie- The Intensive.